Ýnce Bir Çizgidir Hayat

   Hemen hemen herkes ölümün bir gün kendisine de geleceðini bilir ve inanýr. Fakat gariptir ki hiç ölmeyecekmiþ gibi yaþar. Ölüme ne kadar inanýrsa inansýn içten içe sonsuz yaþayacakmýþ gibi hisseder. Günlük hayatýnda ölüm lafýný duyduðunda " aman Allah korusun " der, konusunu dahi açtýrmaz. Sahi ölüm günlük yaþantýmýzdan bu kadar uzak mý ? Bir aldýðýmýz nefesi bir daha alabileceðimizden bu kadar emin miyiz ? Veyahut uykuya daldýðýmýzda bizi bekleyen bir sabahýn olduðunu nereden biliyoruz ? 
 

   Ýnsanoðlu kendini kandýrabilme kabiliyetine öyle hakim ki. Ya daha çok genç olduðunu öne sürerek ya da dünya iþlerinin daha bitmediðini kendine söyleyerek ölmeyeceðini düþünür. Evet insan ölümü unutmak için her gün kendine yeni bir meþgale bulur. Unuttuðu tek bir þey vardýr " Ölüm ölmüyor ! " Ve kendini ne kadar oyalarsa oyalasýn hiç ummadýðý bir anda ensesinde bulacak ölümü. Belki çok mutlu olduðu bir anda kapanacak gözleri. Ve dünya masalý bir kitabýn daha sonuna gelecek. Ne zaman biteceðine karar veremesekte nasýl biteceði bizim ellerimizde. Arkamýzda sayfalarý kararmýþ, kirli bir cilt mi býrakmak istiyoruz, yoksa defalarca okumak istediðimiz bir roman mý? Hayat uzun yaþayýnca mý daha verimlidir yoksa kýsa hayatlara ölümsüz yýllar sýðdýrmakla mý ?
 

   Bana kalýrsa ne uðruna öldüðü de önemli insanýn. Hz.Muhammed (sav)'in de dediði gibi " Kiþi nasýl yaþarsa, öylece can verir. " Gerçekten de öyledir. Allah yolunda þehadete ulaþanlarýn hayatlarýna bir bakýn. Hepsi kýsacýk ömürlerine yüzyýllarý sýðdýrmýþlardýr. Ýmrenerek okuduðumuz hayat hikayesidir hepsi. Her an öleceklerini bilerek bir an bile boþa geçmeyen bir ömürdür onlarýn ki...
   

   Nasýl evimizi her an davetsiz gelecek bir misafir için temiz tutuyorsak, amel defterimizi de temizlemeliyiz günahlardan. Kapýmýzý davetsiz çalacak ölüm için...
           

                                          Rumeysa GÜNDEM