Milyonlarca ihtimal içinden geldik dünyaya. Güldük, aðladýk, düþtük, kalktýk hep en baþtan baþladýk. Kar gibi beyaz, tertemiz yeni sayfalar açtýk hayatýmýzda. Yazdýk çizdik, sildik sonra hepsini baþlýk koyduk birde. Hayaller kurduk þuursuzca inanmak için,  yaþayabilmek için. Yüzlerce insan içinde yaþadýk yalnýzlýðýn en gerçeðini. Ayný dilden konuþtuðumuz insanlara bile anlatamadýk derdimizi. Hiç kimseyle konuþamadýk ortak bir dili. Yok ettik teker teker saygýyý, sevgiyi, en çokta iyi niyeti.

Farklý olan herkesi, her þeyi ötekileþtirme çabasýna girdik. Bir kalýba soktuk insanlýðýn tanýmýný, birilerine "iyi" dedik birilerine "kötü". Sormadýk neden diye hiç, yanlýþ yapanýn kestik biletini. Hep akýl diliyle konuþtuk insanlarla, kimseye açmadýk yüreðimizi. Kimselere emanet edemedik güvenimizi.

Korktuk, savaþmaktan, bir þeyleri deðiþtirmeye çalýþmaktan, tekdüze geldigimiz bu dünyada farklý olmaktan. Taklitten ileri gidemeyen herkes gibi yaþadýk. Geldik, gördük, gidiyoruz. Arkamýzda býraktýklarýmýzla hayatýn hakkýný verdik. Bir günlüðüne de olsa omuzlarda taþýndýk, iyi bilindik.

Evet bu bir savaþtý ve biz ne kazandýk ne de kaybettik...

Ali Yumuk