Kovma Kapından...
Yine geldim, ne olur kovma kapından,
Nereye giderim, bilemiyorum.
Birkez daha atma sevgi yapından,
İzinsiz kapını bulamıyorum;
Gözümde yaş oldu, silemiyorum.
Ağlamak, inlemek çâre olmuyor,
Gönül vuslat ister, yâr uzak durur.
Gönlüme sevmenin hazzı dolmuyor,
Ayrılık acısı kalbime vurur,
Yazdığım mektuplar yâri bulmuyor.
Aşk yarası, bıçak derine işler,
Acısı kanatır, yakar zamanı.
Sanki kurt kemirir, yarayı dişler,
Yâr işitmez, sana kalır amanı,
Meğer aşkta böyle yürürmüş işler.
Bir zaman sevmiştik birbirimizi,
Nazar değdi mutlak baharımıza.
Ansızın kış sardı her ikimizi,
Zemin bırakmadı ıkrarımıza,
Tükettik zamanda tüm mazimizi.
Sonunda yorulduk çabalamaktan,
Yaklaşımım hüsran, o kaçtı bîtap.
İdraki yitirdik yalpalamaktan,
Nihayet çizdim de kapandı kitap,
Kurtuldum geçmişi kopyalamaktan.
18.12.2017
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Kovma Kapından... başlıklı yazı
Aksakal tarafından
25.05.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
