Yıllar, asırlar geçse, silinmez hayalimden.
Hiçbir yerde görmedim, böyle ilham perisi,
Şehr-i şah
İstanbul’dur, hikâyedir gerisi.
Şu şirin
İstanbul’un, her bir hali
şiirdir,
Buna
şiir yazmayan, sanmasın ki şairdir.
Toprağı ile taşı, altındır
İstanbul’un,
Yine şen ve mutlusun, yoksa da paran, pulun.
Dünyaları verseler, değişmem
İstanbul’u,
Ne hikmetse burda var, her bir şeyin en bolu.
Şu
mavi Boğaziçi, sevdaya,
aşka
güzel,
Her yer
cennettir ama
İstanbul b
aşka
güzel.
Ne iyi etmiş Fatih, almakla
İstanbul’u,
Tacı olmak neyime, yeter ki olsam pulu.
Aşk ve muhabbetiyle, kuşatıyor
insanı,
Türkçe’nin şah damarı, şu
İstanbul lisanı.
İstanbul’da yaşayan, ya ressamdır ya şair,
Yazmaya ömür yetmez, tek
İstanbul’a dair.
Gördüğümde, bir
gözüm
İstanbul’da kalmakta,
Büyüleyen haliyle,
gözlerimi almakta.
Kimseye mihneti yok, yaşar kendi halinde,
Mutlaka
İstanbul var, herkesin hayalinde.
İstemeyen olur mu,
İstanbullu olmayı,
Diliyorum Rabbimden,
İstanbul’da ölmeyi.
İnsanı her şeyiyle, kuşatıyor
İstanbul,
Aşk dolu iklimlerde, yaşatıyor
İstanbul.
İstanbul’da
ölümü bile ödül sayarım,
İstanbul sevdasını
dünyalara yayarım.
Ocak 2018
İstanbulMuhammet AVCI