DEMİR ATTI BU GÖNÜL

Vuslatı beklerken gamlandı yine

Kızıl ufuklarda battı bu gönül

Bir kadeh bir bade demlendi yine

Hüzünlere demir attı bu gönül

Hayatta kederi elemi derdi

Selamı dağlara yellere verdi

Ne cefadan bıktı ne sefa sürdü

Derdine dertleri kattı bu gönül

Kaybulup gidiyor sevda çölünde

Divane türküler kaldı dilinde

Gurbetin yolunda yürek elinde

İçinde özlemle gitti bu gönül

Sokak lambasının olduğu yerde

Bekler durursun hayali serde 

Hani sevdiceğin nefesi nerde

Düşünde sevdası yattı bu gönül

Tükendi yılların günler kandırdı

Her bakan mavi göz onu andırdı

Bir aşk ki ateşi harı yandırdı

Uğrunda tükendi bitti bu gönül

    Ö24/8/2018.  H. Işık