Kayıp Otobüs - Larnaka
Larkana / mayıstı / bin dokuz yüz atmış dört
Anam doyurup umudunu, düşürüp etek uçlarına kuşkusunu
Uğurladı kapı eşiğinden yiğit kokulu selvi boylusunu
Avuçları korkunun çaresiz zindanı gözlerinde titreyen kuyu
Güneş nereden gelip nereye gidiyorduysa, gecenin ortasına düştü
Babacığım sen ceplerimde çocuk kokusu, avuçlarımda şefkat coşkusu
Bisikletimi gömdüğüm kör kuyu, oyuncağımın kırık kurgusu
Aklım kayıp otobüsün umut yolcusu, yorgun sorgusu / yanıtsız
Sen gidince gitti ardından çocukluğum, kırıldı ayaklarım
Yokluğun ilişince gölgeme, kar hazırdı yağmaya / mevsim ayaza vurdu
Güneş bile yüzümü okşamadı, hasret buzdan dağ ortaya oturdu
Soğudu yüreğim aklım biraz daha soğudu, o yaz büyüdüm / babam oldum
Çocukların babası gidince meğer bütün çınarlar yıkılıyormuş
Eziliyormuş bakışları, gözlerinde ışıklar sönüyor / sus oluyormuş
Ellere okşatmadım saçlarımı, ayak izlerinde kaldı çocukluğum
Baba sen dönmeyince, yetimdim onca sene, bekledim merdiven dibinde
On bir çatı altında o ürkek yas, gül suyu kokuyordu anaların saçları
Karanlığın ayak seslerinde, eller duaya, gözler kapılara sarılırdı
Mezar taşlarına inat her akşam sofraya bir kaşık babalara bırakıldı / gelmedin
Gelmedin baba, adım garip oldu, bayram günleri urbam hüzün oldu
Kırk üç yıl sonra kara o kuyuda / kapanmasaydı bekleseydim yollarını
Baba tükettiler umudumu, kırıldı çocuk kanatlarım, vuruldum
Annem telli duvaklı kaldı bıraktığın kapıda baba oldum baba
Sen görmedin büyüdüm / bitti / ‘gel’ oyunlarım
Nevim Karahan
Şiirin Hikayesi
14 Mayıs 1964'te, şu anda Güney Kıbrıs Rum Kesimi'nde kalan Larnaka'dan sabah saatlerinde işlerine gitmek üzere servis otobüsü ile ayrılan 11 Kıbrıslı Türk yolcudan bir daha haber alınamaması, tam 43 yıl sonra bu Kayıp Otobüs'te bulunan 11 Kıbrıslı Türkün kalıntılarına, ekim 2006'da bir kuyuda rastlanması konulu çekilen Kayıp Otobüs Belgeseli...
İzlerken yüreğinizin acımamasının, gözlerinizde hüznün olmamasının imkanı yok. Büyük çoğunluğu kayıp kişilerin eşleri ve çocukları ile yapılan görüşmeleri içeren belgesel, toprağın, umudun ne olduğunu çok iyi anlatmış. Ekranda konuşan babası kaybolduğu tarihte yeni doğan ve 43 yaşında babalarının bir kuyuda kemikleri bulundu haberini alan bu insanların gözyaşları ağırdı demli acılarının damlalarıydı. En çarpıcı iki şey vardı bütün söylenenlerde bana göre; topraklarına para akışının temini için tehlikeli olduğu halde her sabah 11 kişinin ve daha kaç tanesinin işlerine gitmeleri ve 43 yıl sonra babalarının kemiklerinin bulunduğu söylendiğinde donan bakışlarıyla, 43 yıl boyunca gelecek umudu ile beklemenin son bulduğu bu tarih onların anlatımı ile oyunlarının bittiğini söylemeleriydi.
Belgesel sonunda ben o gözlerin içinden birkaç mısra aldım. İzlenmeye değer bu belgeselden elimde kalan bu şiirim ve o gözlerin içindeki hüzün.
(
Kayıp Otobüs Larnaka başlıklı yazı
Nevm Karahan tarafından
2.02.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
