Az kalmıştı yolum, sokağına dönüyordum

Köşe başında düştüm pusuna
Mayın patladı koptu ayaklarım
Sırtımda sonsuz mutluluktan yüküm, getiriyordum
Düşünce sevinçlerim yere... Kırıldı kalbim.

Kahkaha doldurmuştum ceplerime
Dizlerimin üzerinde
Soyup çırıl çıplak attın dağlara

Eteklerinde ağlıyorsun şimdi
Diyeceklerim vardı / artık nafile.

Sana kuşkanatlı kelimeler taşıyordum

İçinde şiirden cümleler saklı

Sustum, kilitli kapıyım kendime
Çöllerinde kör ettin gözlerimi
Yine de akıtmadım, sakladım seni.

Şimdi/

Hala duruyorsan kalbimin en gizli köşesinde
Aşkın rengi hala sen olsa da

Sana aksa da gönül pınarlarım

Nefes alamıyorsam da seni andıkça

/Yine de/

Git şimdi, zamanı geldi.

Bin asır yaşamış kadın gibiyim

Ruhumda yorgun bütün imgelerim.

Gözlerinin son dokunduğu yerde buzdan aynayım

Yüzümde kırılgan çizgiler

Vurulmasaydı gözlerim pencerende

Yol bulup çöllerine yağmur yağdıracaktım.

Belki gül bahçelerin olurdu, türkü rengi

Ama git şimdi! Zamanı geldi

Çek zaferden bayraklarını

Düşlerim / emanet ettiğim saçlarından çalındı

Aradım kör kuyularda.

Vedalardan arta kalan yüreğimin yaraları kanıyor

Giderken, gitme demeni bekledim

Gitme diyebilseydin...

/Beni almaya mı geldin?/

İçtim ellerinden ayrılık zehrini

Dön / Git şimdi