EFKARLI GÖNLÜM

sanki kalbim deniz kıyıya vurdu efkarım
efkarlıyım yıne söz dinlemiyor gönlüm
hayallerimi umutlarımı bir mermi yaptım 
her atışım ecmıceydi hep kendimi vurdum

sayılmaz oldu artık kahrolasıca dertlerim
hep karalar düştü rengarenk hayallerime 
artık hiç bir şeyin ederi kalmadı bende 
kaç para eder diye sordular hiçe saydım

ağır başlı dikkafalı asi sözlüyüm ama
masum bir cocuk var hep sol yanımda
sevdam sevda gibi kavgam kavga gidir
neye yararki değerini bilen olmadıktan sonra

acılarımı tesbih ceker gibi çekiyorum 
bitmiyor dertler her seferinde başa dönüyorum
yuzum gülüyor ama içim kan ağlıyor
her defasında zalim kadere yeniliyorum

dokunmayın bana yine arttı efkarım
söz dinlemeyen huysuz cocuk gibiyim
yureğimde sevda kalemini kırdım 
gittikce sarıyor beni canımdan bezmişliğim

yağmurlarla dolu kara bulut gibiyim
dokunacak çarpacak ağlayacak birini arıyorum
öyle acılarım varki içimden atamadığım
gülmek eğlenmek yaşamak gelmiyor içimden

yine efkar demir attı yüreğim liman sanki 
kırdı umutlarmı bitirdi hayallerimi
sevdaya baş koydum ömür vereyim dedim
her gelen benden bir şeyler alıp gitti

öyle zamanki bilinmiyor kim dost kım düşman
bazen en sevdiğim dediğin vuruyor arkandan
bıktım artık sevdayı kirleten yalardan
yoruldum işte gidiyorum arkama bakmadan

sahte çıktı hep dürüst sandıklarım
ben sustukca senin çoğaldı yalanların
oysa taparcasına sevip hayaller kurmuştum 
kalbimde muebbet yedi şimdi sevdam umutlarım

ben yağmuru hissettim sen sadece ıslandın
dürüst olmadın hep yalanlarla kandırdın
halbuki kalbimde bir ilahe bir tanrıça gibiydin
kızıyorm şimdi kendime ben sana nasıl inandım

senin sucun yoktu hatalı olan bendim
sana inanıp gözümde çok fazla buyuttum
sonu geldi işte senle olan yalan ruyaların
ruyadan uyandım şimdi sen bende bittin

bu kadar sahtemıydi yalnmıydı sevdalar 
güneş siyahmıydı kirlimiydi yıldızlar
senin için nelerden kımlerden vazgecmiştim 
sen bir hiç uğruna beni yerle bir ettin

degişti bak ruzgarın yönu soldu yapraklar
kaybettim yolumu boşuna liman arayışlarım
sessizce düşlerimde bir cocuk ağlıyor 
engel olamıyorum yureğimden kan damlıyor

o kadar çokki kendime karşı hatalarım
hayattan olamayacakları beklemekten bıktım
hak etmeyenler kazandı ben vazgectim
gidiyorum artık tek kişilik son biletimi kestim


                          M.Özgür Özbek



 

( Efakarlı Gönlüm başlıklı yazı pozan tarafından 17.09.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu