BAHAEDDÝN KARAKOÇUN ARDINDAN  

    Ahmet AYAZ

        Türk þiirinin “Beyaz  Kartalý” Bahaeddin Karakoç’un  ardýndan yazý yazmakta bana nasip oldu. Karakoçlarýn mekanlarý cennet olsun.   18.10.2018  perþembe  günü  doðum yeri olan Kahramanmaraþ’ta topraða verildi. Karakoçlar aile dostlarým denecek kadar bana  yakýnlardý. 30 Aðustos 2007 tarihinde Vakit Gazetesinde benim ile  ilgili Rahmetli Abbdurrahim Karakoçun bir yazýsýnýn haberini alýnca, basbayaðý bir þaþkýna döndüm ve heyecanlandým. Çünkü Abdurrahim  Karakoçun Vakit Gazetesinde Ahmet Ayazdan söz edeceðini hiç  beklemezdim. Çünkü, ben kimim?  Abdurrahim Karakoç  kim? Daha  öncede 2006 yýlýnda Ýhsan Iþýk Hocamýn yayýmlamýþ olduðu 10 ciltlik  “Resimli ve  Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçýlarý ve Kültür Adamlarý Ansiklopedisi”ne  Rahmetli Ertuðrul Karakoç’un kaleminden girmiþtim. Abdurrahim Karakoç’a  teþekkür  için telefon açtýðýmda, Ahmet Bey teþekküre  gerek yoktur, ben seni yazmaya çok geç kaldým, suçluyum  demiþti. Büyüklüðe bakýn. 16.10.2018 Günü de Gaziantep Büyükþehir Belediyesi tarafýndan Abdurrahim Karakoç’u anma programý düzenlendi. Ben Baþkanýmýz ve eski bakanýmýz Fatma Þahine teþekkür ediyorum, saygýlarýmý sunuyorum. Kültür sanat ve  edebiyatçýlar  adýna.

       Kumru Dergisinin imtiyaz sahibi Av. Abdulhadi Bay ve Kumru Dergisi ekibinde bulunan arkadaþlarla Bahaeddin Karakoç’u evinde  ziyaret  ettiðimizde ki,  roportajýnda “Her elime kalemi  aldýðýmda Ya Rabbim beni yazdýklarýmla yargýlama, beni yazdýklarýmdan utandýrma derim” dediði,  kulaðýmda bir küpe  gibi kaldý. Ben de her elime kalemi aldýðýmda ustanýn bu sözünü hatýrlarým ve ona göre hareket ederim. Bahaeddin  Karakoç’un bu roportajý  Kumru Dergisi yýl 2012 Sayý 11 Sayfa 12 de , yayýmlandý ve sözü edilen sayýya kapak yapýldý. Derginin bütün sayýlarý da kitaplýðýmda ciltli olarak saklýdýr. Karakoçlar ile ilgili sohbet yazýmý biraz uzattým gibi geliyor. Mekaný cennet olsun derken, birazda Bahaeddin Karakoçun  öz geçmiþinden söz  edelim diyorum. Karakoçlar hakkýnda bir çok yazýlarýmý edebiyat defterinde okumanýz mümkündür.

Soyca þair bir ailenin ilk erkek çocuðu olan Bahattin Karakoç, Kahramanmaraþ’ýn Elbistan ilçesi doðumludur. Baba ve anne taraflarý oldukça varlýklý ve hoca takýmýndan olduðu için gözlerini dünyaya açtýðýnda oyuncaklarla deðil kitaplarla karþýlaþmýþtýr. Ýlk öðrenimini sonradan Ekinözü adýyla ilçe olan Celâ köyünde, orta öðrenimini ise Adana-Düziçi ve Ankara-Hasanoðlan Köy Enstitülerinde tamamladý. Ýlkokul 3.sýnýfa giderken bir haftada eski yazýyý öðrendi ve bir ayda da Kuran-ý Kerimi aktardý. Ölünceye kadar yakasýný býrakmayacak olan þiirin rüzgârýna da ayný zaman diliminde yakalandý. 29 Aðustos 1944 tarihinde memurluða atandý. Kahramanmaraþ’taki saðlýk kuruluþlarýnda 32 yýl 8 ay saðlýk memuru olarak çalýþtýktan sonra kendi isteðiyle emekli oldu.

Askerliðini yedek subay olarak Ýstanbul’da 3.Baðýmsýz Korugan Taburunda yaptý. 4’ü kýz,5’i erkek olmak üzere 9 çocuk babasýdýr. Ýlk þiiri 1942 yýlýnda “Yurt Gazetesi”nde yayýnlandý ve böylece 63 yýllýk sanat macerasý baþladý. 1960’lara kadar yazýp çeþitli dergilerde yayýnlattýðý þiirlerinin hiç birini kitaplarýna almadý. Esas sanat dönemi 1973’de yayýnlanan Seyran kitabýyla baþlar ve üslûbu netleþir. 1962’de Akþam Gazetesiyle Türk Kadýnlar Birliði’nin ortaklaþa düzenledikleri Türkiye çapýndaki bir edebiyat yarýþmasýnda hikâye dalýnda “Ýsa ile Ýshak” adlý hikâyesiyle ikincilik ödülü aldý.

1983 yýlýnda KASD (Kayseri Sanatçýlar Derneði) tarafýndan yýlýn þairi seçildi. 1986 yýlýnda “Bir Çift Beyaz Kartal” adlý kitabýyla þiir dalýnda Türkiye Yazarlar Birliði ödülünü aldý. 1986 yýlýnda çýkarmaya baþlayýp 37 sayý çýkardýktan sonra ekonomik sebeplerden dolayý kapatmak zorunda kaldýðý “Dolunay Sanat ve Edebiyat Dergisi” ve ülkenin dört bir yanýnda kendisini ispatlamýþ þairlerin katýlýmýyla 16 yýldýr aralýksýz gerçekleþtirilen “Geleneksel Dolunay Þiir Þölenleri”yle þiiri ayaða kaldýrmaya soyundu ve vermek istediði mesaj Türkiye genelinde yayýldý. Kurmuþ olduðu Dolunay Yayýnlarý ile de yazarlýk ve þairlik damarý olan gençleri edebiyat dünyasýna kazandýrmayý amaçladý.

1989 yýlýnda Kültür Bakanlýðý’nýn tercihi ile Türkiye’yi temsilen Strugua Uluslar Arasý Þiir Akþamlarý Festivali'ne katýldý ve burada bir de tebliði sundu. 1991 yýlýnda Diyanet Vakfý tarafýndan düzenlenen münacaat yarýþmasýnda “Beyaz Dilekçe” isimli þiiriyle birincilik kazandý. 1993’de Türkçenin Uluslararasý 2.Þiir Þöleni”için gittiði Kazakistan Baþkalasý Almaatý’da “Büyük Abay Ödülü”yle ödüllendirildi. Ayrýca “Uzunaðaç Kolhozu”nda kendisine at hediye edildi ve Çapan giydirildi.

1997’de Malatya Büyükþehir Belediyesinin açmýþ olduðu Malatya konulu þiir yarýþmasýnda birincilik ödülü aldý. 1998’de iki aylýk “Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi Seviye” (Mart-Nisan 1998) 6.sayýsýný “Yaþayan Türk Þiirinin Dede Korkutu Bahattin Karakoç” üst baþlýðý ile; 2003’de “Mefkûre” Dergisi 11.sayýsýný “Türk Þiirinin Yaþayan Aksakalý” üst baþlýðý ile Bahattin Karakoç özel sayýlarý olarak çýkardý. Aylýk fikir ve sanat dergisi Türk Edebiyatý ise Temmuz 2003 tarihli 357.sayýsýnda kapaðýna þairin fotoðrafýný koyarak ”Þiirimizin Yüz Aký Bahattin Karakoç” spotuyla açtýðý dosyada ona geniþ sayfalar ayýrmýþtýr.

2003’de Türkiye Yazarlar Birliði 25.yýl faaliyetleri yaþayan yazarlara saygý kapsamýnda "Þehrin Kapýlarýndaki Þair Bahattin Karakoç ve Türk Þiirinin Çeyrek Asrý” 2 gün süren (17 Mayýs 2003-18.Mayýs 2003) bir program gerçekleþtirdi.

Çeþitli üniversitelerde þair ve sanatýyla ilgili çok sayýda bitirme ve yüksek lisans tezleri yapýldý. Onlarca þiiri yabancý dillere de çevrilmiþtir. 2004’de sponsorluðunu baþýndan beri Tarsus Belediyesinin yaptýðý “Karacaoðlan Þelâle Þiir Akþamlarý” etkinlikleri içerisinde her yýl bir þaire verilen “Karacaoðlan Onur Ödülü”nü aldý.

Þiir, hikâye ve yazýlarý Hisar, Varlýk Yýllýðý, Türk Edebiyatý, Dolunay, Doðuþ Edebiyat, Milli Kültür, Kültür ve Sanat gibi yüzlerce sanat edebiyat dergilerinde yayýnlandý. Önceleri halk þiirine daha yakýn olan þiir anlayýþýný son dönemlerinde modern tarzla birleþtirip kendine özgü yeni bir çizgi ortaya koymayý baþardý.

Birebir yaþadýklarýný yazan yazarken de yeniden yaþayan Bahattin Karakoç, gölgesi, çiçeði, meyvesi ve kendine özgü bir aromasý olan þairlerdendir. Þiirde biçimi bir enstrümana benzetir, bunu da sesin belirleyeceðine özellikle vurgu yapar. ”Yarar yönünden ister meyve versin, ister gölge, ister yaþ olsun ister kuru, ister bir tenhada dikili dursun ister bir eþya olarak evimizin bir yerinde otursun, aðaç hep ayný aðaçtýr, muhakkak bir yerde ihtiyacýmýzý karþýlar. Saðlam bir etik, ilkeli bir estetik ve helâl ölçekli bir yarar sarmalýnda þiir de týpký bir aðaç gibidir; sanatý besleyen bu üç ana arterdir.”diyen Karakoç bir yerde þiiri tanýmlarken de “kalbin bir zikir aracý olan þiir, trajik bir iç yangýný, aþkýn sýcak kanatlarý altýnda doðan bir kutsanmýþ sözler armonisi ve dört kelimeyle özetleyecek olursak evrensel bir dua biçimidir.” der ve bu tanýmlamanýn sýnýrlarýný daha da geniþleterek "Mutlak Gerçeðe, Mutlak Güzele Yönelmenin dilleniþi ve Kalbin Diriliþidir” hükmüyle noktalar.

Bahattin Karakoç’un sanatý hakkýnda Prof. Dr. Sadýk Kemal Tural “Bahattin Karakoç kýrk yýllýk þiir maceramýzýn dünyasýnda kendi þiir tekkesinin þeyhi olanlardan. Üslubu, hassasiyeti ve form kullanmasýyla adeta bir þiir þeyhi “derken”, Prof.Dr.Ahmet Bican Ercilasun, ”Karakoç þiir altýn arayýcýsýdýr ve fakat yalnýz altýn arayýcýsý deðil, o bir dil kuyumcusudur da. Ay’ý, güneþi daðý, düzü, geceyi, gündüzü bir mücevher halinde bize sunar ve müthiþ bir söz virtüözüdür. Kelimeyle þiirle bizi büyüler ve kendinide bizi de uçsuz bucaksýz hayal alemlerinde uçurur” demektedir. Velûttur.” Mola yok, yola revân” diyor ve hâlâ sýmsýcak þiirler yazýyorken, 18.10.2018 günü ebedi  mekanýna  ulaþtý. 

Eserleri

Mevsimler ve Ötesi (1962)  Seyran (1973)  Sevgi Turnalarý (1975)  Ay Þafaðý Çok Çiçek (1983) 
Kar Sesi (1983)  Zaman Bir Beyaz Türküdür (1984)  Ýlkyazda (1984)  Bir Çift Beyaz Kartal (1986) 
Menzil (1991)  Uzaklara Türkü (1991)  Güneþe Uçmak Ýstiyorum (1993) 
Þiir Burcunda Çocuk (Antoloji- H. Özbay ve M. Tatçý ile beraber–1993)  Beyaz Dilekçe (1995) 
Güneþten Öte (1995)  Dolunay Þiir Güldestesi (1996)  Leyl ü Nehar Aþk (1997)  Aþk Mektuplarý (1999) 
Ihlamurlar Çiçek Açtýðý Zaman  Ay Iþýðýnda Serenatlar (2001)  Sürgün Vezirin Aþk Neþideleri (2004) 
Ben Senin Yusuf'un Olmuþum (2006)  Barýþ Çaðrýsý Þiirleri-Dünya Barýþýna Çaðrý Grubu-Meneviþ Yayýnlarý (2009)