AÞKIN MASUM YANI

Seni her gördüðümde

Ýçim içime sýðmaz

Kalbim yerinden çýkardý

Öyle telaþlanýrdým ki

Elimde ne varsa yere düþerdi

Annem sakar sýn sen derdi

Nereden bilecekti sakarlýðýmýn senin yüzünden olduðunu

Uzun gecelerde uzun þiirler yazardým sana

 Sana bir satýrýný bile okutsam yüzüm kýzaracak

aþk þiirleri

 ben senin için, küçük, cýlýz ,bir kýz çocuðuydum

ismimin yerine ufaklýk diye seslendiðin

Oysaki bilmezdin ki ben:

Saçýmý sen varsýn diye tarardým

Kýrmýzý elbisemi sen varsýn diye giyerdim

Her gün ayný telaþla

 köþe baþýnda seni görmek için

defalarca bakkala giderdim

Ne çok gereksiz þey aldým senin yüzünden

aval aval sana bakarken

ne çok düþdüm , dizlerimi kanadý

çocukça , masumca  bir aþktý benim kisi

Ben küçüktüm aþk sa  kocamandý sanki

VE BÝR GÜN ANÝDEN:

sen kayboldun gittin

Yýllar geçti aradan

Ben artýk  büyüdüm

Ama bir daha hiç öyle hýzlý atmadý yüreðim

Ve o kýrmýzý elbiseyi hiç giymedim

Aþk hiçbir zaman o kadar masum olmadý bir daha

Ve dizlerim kanamadý

Yüreðimdi artýk kanayan ve kanatýlan

Aþk bir daha asla o kadar masum olmadý…..

ÇÜNKÜ  :

AÞKIN MASUM YANI  ÇOCUKLUÐUMDA KALDI

SÝLGÝSÝZCE