Nerede o geçmiþin
nur yüzlü ak sakallý dedeleri
baþý yaþmaklý nineleri
yoldan geçen hiç tanýmadýðýna bile
bir bardak su, soðuk ayran verip
kendi yavrusuymuþ gibi yavrum diyen
o güzelim insanlar nerede...

Þimdi yaþlandýn mý
evlat bile bakmýyor yüzüne
gelinleri damatlarý hiç sorma zaten
varsa yoksa huzur evi
orada da paran varsa huzur var
yoksa yandý gitti cayýr cayýr
döverler de söverler de...

Ama bilmiyorlar ki
evlatlarda torunlarda yaþlanacak
bakalým o zamanlar
onlara kimler yaslanacak...

Çok mu zor
bir anayý babayý taþýmak
son nefese kadar baþýný kaþýmak
Rabbým ''Öf bile demeyin.'' diyor onlara
þans tanýyýn beraber yaþayacaðýnýz güzel anlara
yine de zor zanaat ihtiyarlýk...