Bu akþam yine dolaþtým yazý dostlarýmý. Yazýlanlarý okudum tebrik ettim.Bazý dostlara da mesaj yazdým. Yaklaþýk iki saatimi aldý. Kendimce çok mutlu oldum. Ama içlerinden bir tanesi beni hem mutlu etti hem de üzdü.

Üzüntümün asýl sebebi yazý dostumun çok üzülmesinden kaynaklanýyor. Yazýn çok güzeldi ama bu kadar da üzülmene gerek yoktu. Bu sitenin asýl amacý paylaþmak deðilmidir ?

Bu siteye üye olduðumda ilk amacým yýllarca tozlanmýþ raflarda saklý kalan yazýlarýmý paylaþmak idi. Yazýlarým ister iyi olsun ister kötü olsun hiç önemli deðildi. Zaten bu zamana kadar da ben böyle hissettim. Baþka türlü düþünenler bizden sayýlmaz. Site kurallarý çerçevesinde benim de bir hatam olursa hiç gözümün yaþýna bakmayýn

Bundan önce toplam 94 yazým arasýnda hikaye, makale türünde ki anýlarýmdan 9 tanesine yýldýz verildi. Hiç bir þiirime yýldýz alamadým. Demek ki þiir hususunda yapýlacak daha çok iþim var. Zorla iþ olur mu. Haddimizi bileceðiz. Býkmayacaðýz ne zaman iyisini bulana kadar yazmaya devam edeceðiz.

Burada yazý hususunda insanlar bir þeyleri paylaþabilsin. Zaten yazý yazmanýn en güzel duygu olduðunu bilmeyenler karalama yapar. Yaradan bizleri insan yaratmýþ. El vermiþ yazý yazsýn diye. Dil vermiþ söz söylesin diye. Konuþarak anlaþsýnlar diye.

En güzel tarafý ne oldu biliyormusun ? Mevlana usulü karalamadan önce bir araya gelip konuþsaydýk aramýzda halletseydik tarzýn çok hoþuma gitti.

Bana söz ver bir daha üzülmek yok. Yapan kendine yapar bunu unutma. Fazlada kafana takma. Yoluna devam et. Arkanda koskoca Sen de yaz ailesi var bunu asla ve asla unutma.

Bak ben bir akþam yazý yazamadým diye içim içimi yedi. Topu topu bir akþam.Sizlerle bir akþam yazýlarýmý paylaþamadým diye üzüldüm.

Paylaþmaya devam...

06.02.2010