Kanadı kırılmış kuş gibisin
Siyaha dönmüş beyaz düşlerin
Daha ilkbaharındayken
Yüzüne kapanıyor gittiğin her kapı
Sırıl sıklam olmuşsun
Henüz tanımadığın
O hüzün yağmurların da
Yüzün solgun
Dizlerinin takadı bitmişti
Sendeleyip düşmüştün yere
Neyim var diye
Varmıştım tabibe
Beliydi konulan tanı
Söylenmesi zor du
Senin gibi
Bir likbahar çiçeğine
Aklına geleni
Diline bile almak istemiyordun
Belki yanlışlık var diyordun
Oysa gerçek ti
İlk aklına gelen tanı
Sevgiyle yenmek istiyordun
Çaresi yok denen çaresizliği
Belki sevilirim diye
Sarıldığın her dal kırılıyordu
Çünkü dal seni sevse de
O dalın tutuntuğu ağaç
Seni kabulenmek istemiyordu
Yarını bilmiş gibi davranıp
Hadini aşarak
Kendisini dinlemeyen dalını kırıyordu
Suçu tutunduğun dalda değil
O dalı taşıyan ağaçta ara
Bak mavi gözlü
İlkbaharın yeni açan çiçeği
Kimse yarının ne getireceğini bilemez
Sakın umutsuzluğa kapılıp
Kendini bırakma
Nice çaresiz deniline çare bulundu
Sen yeter ki azmini kaybetme
