Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, kaybolmuþ maddi manevi deðerleri.

Yedi düvele meydan okuyan atalarýmýzýn þimdi sýzlýyor kemikleri.

Her geçen gün yaman oluyor biraz daha hal ve ahvalimiz,

Rahvan atlarýmýzýn yularlarý baþkalarýnýn elinde, görevini yapamaz olmuþ eðerleri.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, olmuþ asla ve asla iyileþmeyen illet.

Mangalda kül býrakmayanlar, benim ben diyenlerin gönüllerini, kaplamýþ zillet.

En kýsa zamanda silkelenip kendimize gelmezsek,

Þaný yüce Yaradan’ýn rýzasýný kazanamayacak þeref abidesi olan bu millet.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, dini imaný olmuþ menfaat þan ve þöhret.

Akraba akrabasýna, arkadaþ arkadaþýna, dost ise dostuna, kalmýþ hasret.

Rahmani duygu ve düþünceler, bitmiþ yufka gönüllerde,

Sevgi ve muhabbet yerine, dolmuþ kin ve husumet.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, büyükler küçüklere sevgili davranmýyor.

Küçükler de büyüklerine caný gönülden gereken saygýyý göstermiyor.

Yuvalarda mutluluklar eskisi gibi yaþanmýyor artýk,

Þatýr bir güvercin misali uçmuþ ne yaparsan yap artýk geri gelmiyor.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, herkes birbirine bir artist gibi rol yapýyor.

Din günün sahibi þaný yüce Allah yerine, insanlar fani sýfatlara taptýkça tapýyor.

Ýnsaný cennetlik eden, birbirinden manidar rahmani yollar var iken,

Ýnsaný rezili rüsva eden, þeytani yollarda coþtukça coþuyor.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, insanlar birbirine rýza-i Lillah için gidip gelmiyor.

Dualarýn özeti olan, Peygamber efendimizin sünneti selam bile, çok içten verilmiyor.

Bu cennet ülkem uðruna þehit olan, þeref abidesi atalarýmýz için,

Hayýrlý gün ve gecelerde Fatihalar ve Yasinler okunmuyor ruhlarý þad edilmiyor.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, mukaddesatýmýz ayaklar altýnda,

Bilim adamý dediklerimiz bile, giriyorlar amirlerinin dümen suyuna.

Adlarý tarih sayfalarýna altýn harflerle yazýlmýþ adam gibi adamlar ise,

Güzel ve hayýrlý cümlelerle anýlmýyor, nakýþ olmuyor gönül gergefine.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, meclislerde cahiller oturuyor üst köþede.

Mutluluklar arýnýyor fellik fellik, insaný insanlýktan çýkaran þiþelerde.

Ýnsanlarý cehennem zebanileriyle sýký fýký dost ediyor,

Ýnsaný rezili rüsva eden, nefsin þeytani heves ve arzularýn neþesinde.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, yüzde seksen iþler verilmiyor ehillerine,

Büyük günah olan gýybet ve dedikodu, sakýz olmuþ yapýþmýþ dillerine.

Doksan dokuz esmasý olan, þaný yüce Allah’ýn veli zatlarýnýn uslarý,

Kesik uçlu kalemlerle yazýlmýyor gönlün hayýr ve hasane defterlerine.

Milletimiz millet olmaktan çýkmýþ, herkes herkesi görüyor hor ve hakir.

Mum ýþýðýnda aranýr olmuþ hal ve ahvaline þükreden fakir.

Yüzlerce, binlerce nimetlere sahip olduðu halde,

Benim ben diyenler bile, gerektiði zaman gerektiðinde olmuyor zakir.

01/ocak/2019