akşamın koyulaşan karanlığında
ay düşerken tutsak gecelere
yüreğimin zemheri kışında
alır beni lacivert hüznün ayazı
ömür takviminden günbegün eksilirken günler
nasılda üşütür beni sonbahar rüzgarları
bana göz kırparken şehrin sarı ışıkları
yokluğunda mateme bürünür siyah geceler
hüzün bulutları kuşatırken tüm benliğimi
masum yüreğim bir iç çeker derinden
kül rengi göğün içi boşalır birden
ürkek gözlerim gezinirken yaralı bir küheylan gibi
aklıma beni sana tutsak eden gözlerin gelir
aklım başımdan gider sensiz gecelerde
deli gönlüm pare pare olur,gecenin sessizliğine gömülür
her gece bir yolculuk başlar içimde
girift bir yalnızlığın ağırlığı çökünce üzerime
usulca sokulurum sessizliğime
fersiz gözlerim kapanır,kendimden geçerim
düşerim yalnızlığımın gayya çukuruna
ıssız kuytularda şafak sökene kadar
kımıltısız derin bir tefekküre dalar
ben sessizliği dinlerim,sessizlik de beni
yalnızlığım karışınca karanlığa
müphem bir can sıkıntı peydahlanır
bir ukde filizlenir içimde
yüreğimin patika sokaklarında
gecede hüzün kol gezerken
dalgaların kucağında boğulur hırçın deniz
ayrılık yağmurları yağarken zemheri kışında
tam ortadan çatlar yorgun yüreğim
dilimde dolaşır bir hüzün terennümü
ufkumda kızıla boyanır göğün mavisi
tükenen umutlarım sürüklerken beni derin kedere
yüce bir dağ gizlenir sırtımdaki küfede
faili meçhul bir cinayete kurban giderken hayallerim
ruhum nasılda ağlar,inleyen bir kemanın eşliğinde
(
Sessizliğin Sesi başlıklı yazı
Ayışığı tarafından
6.01.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.