Kentin suskun, mahzun vaktiydi gelişi gözlerindeydi
Islak saçlarında donuk elleri nasırlı,
Gözlerinde sanki uçurtmaların gökkuşağının yedi rengi
Bir tutam sevgiye hasret nefesine tebessüm düşmüş dudaklarında
Geceden kalma yorgun omuzlar ama heybetli gelişin, ömür sürdürmek telaşı bir okadarda gönlü genisti işte okadar
Yeni kalkmış gün ayazı kırılgan bakışlar
Dalıp giden uzaklara bal rengi gözleri
Yaralar ellerinde olsa da ruhunda derin acı izleri
Çamura bulanmış ama tertemiz eski Toprak
Yürümek yalınayak ister gibi küçük bir kasaba deniz kenarı dalga sesleriyle hayal kurup uyumak ,
Yorgun bedeni çekip
avuç içinde saklı düşleriyle huzur bulmak,
Yaş yolun yarısı ömrün en güzel zamanını sevgiyle yaşamak isteyen insan karşıdaydı bakıyordu ne güzel andı o an unutulmaz ki anılar...
Zeynep Özcan
