Online Üye
Online Ziyaretçi
Dallarım kırıldı vurdular beni
Beyaz bir kefene sardılar beni
Toprak ile gardaş kardılar beni
Yaşayacak
çok gün var diyemedim
Üzerime çiçekleri ektiler
Renkli
renkli karanfiller diktiler
Kurudukça
köklerinden söktüler
Dilimiz çürüdü dur diyemedim
Üstümde kurudu o kara toprak
Kış
gelince düştü her desen yaprak
Dünyada ne oldu etmedim merak
Anlat dinliyorum yar diyemedim
Ademiyi ağlayarak gömdüler
Birkaç dua edip sonra döndüler
Üstümüze doğan güneş söndüler
Sığmadım
ki yerim dar diyemedim
Adem
Efiloğlu