Toplanmış başıma binlerce böcek,
Uçuyor gönlümde yine bu gece!
Umut yaprak yaprak, aşk çiçek çiçek,
Açıyor gönlümde yine bu gece!
Allahın verdiği bu tatlı canı
İçimde duruyor en güzel anı
İşin düştüğünde insanı tanı,
Yaşıyor gönlümde yine bu gece!
Sevda pınarları çağlıyor sandım
Seni sevdim diyen insana kandım
Düştüm ateşlere bağrında yandım,
Yanıyor gönlümde yine bu gece!
Yıllardır söylerim kaderim sendi
İnsanlık nefsinde benliği yendi
Hayatın kanunu burada dendi,
Deniyor gönlümde yine bu gece!
Başımda dumanlar gönlümde yara
Mevlam düşürmesin kimseyi dara
Her ne arıyorsan kendinde ara,
Arıyor gönlümde yine bu gece!
Uzattım elimi yetişmez güle
Gülün dalındaki garip bülbüle
Mahkumlar yıllarca çekiyor çile,
Çekiyor gönlümde yine bu gece!
Yolu sormayanlar yolda kalıyor
Verdiğim selamı dostlar alıyor
Beynimin içinde davul çalıyor,
Çalıyor gönlümde yine bu gece!
Kurudu gözyaşım görmüyor gözüm
Kader defterinde kayboldu özüm
Sevdiğim güzele geçmiyor sözüm,
Geçmiyor gönlümde yine bu gece!
DOĞANAY’ım okum elimde kaldı
Yalnızlık kaç defa kapımı çaldı
Garip Gönlüm yine hayale daldı,
Dalıyor gönlümde yine bu gece!
Kemal DOĞANAY