Düþünmekten akýl bende misafir artýk, 
Hangi yöne baksam yolun sonu karanlýk, 
Ne yapsam bir ýþýk yok, göremiyorum ufkum karanlýk. 
Göz kapaklarým daralýyor, þafak ha söktü ha sökecek, 
Üþüyormuyum ne? 
Diþlerim vurmakta bir birine. 
Öyle bir iþledinki,en mahrem hücrelerime, 
Titremem üþümemden deðil,adýn geldi bir an dilime. 
Belkide yenik düþüyorum sana olan sevgime..

Bir yenebilsem toy delikanlý heyecanýmý 
Bir anlatabilsem sana olan sevdamý, 
Açsan bana kýrk kilitli gönül sarayýný, 
Paylaþsak birlikte aþktan yana yaþanacak ne varsa, 
Ölsem de gam yemem,bu günden sonra, 
Hadi sevgilii! ! 
Anla halimden biraz cesaret ver bana, 
Göz göre göre kahrolmaktayým, 
Sensiz gecelerin zemheri ayazýnda...

En kötüsüde, duvar diplerinde son kýþtan kalan 
Kuytu köþelerdeki kar birikintisi gibi, 
Yokluðunda damla damla erimekteyim kendi halimde. 
Baharda benim olmayan güllerin arasýnda buldum seni 
El oðuþturmalarýmdan, 
Þakaklarýmdan akan terlerden demi anlamassýn 
Benim suçlu küçük bir çocuk gibi, 
Senden bir ümit bir tebessüm beklediðimi? 
Hala farkýmda bile deðilsin be sevgili aþk olsun, 
Sen bu kadar kör olamassýn,tanýyorum az çok ben seni..

Ben sensiz yaþarken her geceyi 
Binlerce kez ölüyorum doðan her þafakta 
Ýmdat çýðlýklarýma bir cevap vermiyorsun. 
Ne o hala mý suskunsun yoksa, 
Yoksa inanmýyor musun sana olan sevdama? 
Ýnan be sevgili! ! ! 
Anla seni nasýl umarsýzca sevdiðimi. 
Sakýn yanlýþ anlama,hakir görme hislerimi, 
Bir gecelik deðil,bir ömürlük sevda davetidir benimki 
Aþk olsun! ! 
Aþk olsun be sevgili! 
Daha nasýl anlatayým sana olan sevgimi 
Aþk olsun bu halde býrakýrda gidersen beni, 
Sen sýrtýný dönüp gitsende, 
Ben ecel gelinceye kadar býraktýðýn yerde bekleyeceðim seni 
Anla anla artýk halimden ey vefasýz sevgili

Veysel Kýzlarkayasý.