Online Üye
Online Ziyaretçi
BAĞRINDA YETİŞMEYEN EVLAT UTANSIN !
Sen ,toprak olda bağrında açmayan çiçek utansın.
Sen, vatan olda bağrında yetişmeyen evlat utansın.
Çoktan gün ışımıştır memleketimde ,
Aralayın gaflet perdelerini ,güneş doğsun.
Uyansın millet ,milletime selam olsun.!
Geleceğe,umutla ,güvenle baksın.
Memleketime dert,elem ulaşmasın .
Sevdam vatan ,sevdam millet demişim,
Küçücük bir çocukken yolum şehre
Düşmüş okumaya,büyük insan olmaya.
Ben Köprücülerin torunu ,
Ne doğduğum yeri, ne de kim olduğumu
Kim olduğumu unutmuşum…
Ben bu yollara on iki yaşında
Küçük bir kız olarak yalnız çıkmışım.
Seymen ‘im, köyüm ,milletim.
Vatanım ,memleketim.
Buram buram gözümde tütenim.
Köyümde sarı başaklar sararmış gördüm.
Çiçekler açmış ,çocuklar okumuş duydum.
Seymen’im seni uzaktan görünce bile
Gözümden yaş döktüren köyüm.
Sen ,toprak olda bağrında açmayan çiçek utansın.
Sen, vatan olda bağrında yetişmeyen evlat utansın.
Ey Seymen’im ,memleketim.
Bir gün döneceğim sana bilesin…
MERAL İŞLEYEN TUFAN
(BU ŞİİRİM ÇOK UZUN SİZLERE SADECE BİR BÖLÜMÜNÜ AKTARDIM.BU ŞİİRİMİ 2020 ULUSLARARASI ŞİİRLER ARASINA KATMAYA ÇALIŞACAĞIM .UMARIM BEĞENİRSİNİZ SEYMENLİLER. )