Göç Zamanı
tarifsiz her aşk,
son demidir gecenin
sulh rengi umutlar
kelebek kanadı gibi kırılgan
tarla kuşu kadar da ürkektir
ve azizim
şehr edip usul usul yanan ocağı
sabaha göçebedir.
yangınların darası yürek
bir avuçluk su,
bir kırmızı gül sığacak bedendedir
adaletten muzdarip
en kanlı ihtilalin
bir gün öncesindedir
.
ah azizim
güzide bir cemalin kıblesinde
hacimsiz biçimsiz şekilsiz
tövbede meçhul, ikrarda nasipsizdir
kafi olsa lügatı anlatırdı;
heyelan altında bıtıraklaşan
gözyaşları taş yalaklara düşen
cilbabı serap,
kirpik diplerinde yeşeren kederleri
duyardık azizim
İbda-ı aşkın us makamına
kadeh kadeh sürülürken ki sesini..
elemler dizer teleklerini
kanat seslerini rüzgar sanarsın
ter ter dökülürken elekten
çiğ kokusu yakar genzini
göç zamanı azizim
en çok göç zamanı
hicap duymadan sebepsiz yere
ağlarsın
Ümit Seyhan
(
Göç Zamanı başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
22.02.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
