ÇOCUKLAR
Teravihte
mevlitlerde bayramda
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Sahipli
camide boşlar seyranda
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Başında
takkesi ne mâsum durur
Bilemez
secdede başını vurur
Onlarda
bulunmaz kibir ve gurur
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Oyalı
yazmayı anneden almış
Davranışlarıyla
nede çokbilmiş
Giyimine
baksan gelinlik olmuş
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Cami
ile cemaati süzerler
Sıkılınca
aralarda gezerler
Bazen
böyle tembihatı bozarlar
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Eğilince
birbirine bakışır
Bazen
diğer çocuklarla takışır
Ona
yaramazlık dahi yakışır
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Kanaatkâr
bir şekere sevinir
Arkaya
itilse hemen uğunur
Başı
sıvazlanır ise avunur
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Bir
safta olsalar bir kaçı bazen
O
safta koymazlar tertip ve düzen
Yine
de olmasın onları üzen
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Tespihi
dağıtmak onların işi
Tekrar
toplamakta bulunmaz eşi
Gülünce
görünür dökülen dişi
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Büyüklerin
yanında diz çökerler
Herkesle
birlikte tespih çekerler
Duada
el açıp boyun bükerler
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Saflarda
yan yana çok çocuk varsa
Aralara
hemen büyükler girse
Cemaatte
fedakârlık eylerse
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Fatih
Sultan gül demiştir çocuğa
Güller
açar gelir ise ocağa
Her
şey biter alınırsa kucağa
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Örnek
olsa anne baba evlâda
İyi
yetişirler kalmaz belâda
Yardım
eyler böylelere Mevlâ’da
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Çocuk
doğar zaten dini İslâm dır
Sonra
yanılsa da dünü İslâm dır
Tövbe
eyler ise sonu İslâm dır
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Çocuk
cam kâsedir içi görünür
Ne
ile dolarsa ona bürünür
Sahipsizler
sokaklarda sürünür
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
Rabbim
içim dolu tutuldu dilim
İlham
olmayınca yazmıyor elim
Behlül
daha çocuk çok görmeyelim
Camide
ne güzel küçük çocuklar.
20.Ekim.2001