Gül Kıyameti
Korlanmış goncaları, gülistan yangın yeri !
Kaç bayram kutlanmakta, bir ölümün zaferi ?
Goncalar açar diye, beklemiştim kaç mevsim ?
Heceleri alevden, dudak çatlatan isim !
Bundan böyle dudaksız, dilsiz seni anarken ;
Git artık buralardan, yaralarım kanarken !...
Alışkınım ben zikre, gönlüm bir semahane,
Ney’de burda, kudüm’de, yorulduk döne döne...
Kaç deprem gördüm ama, sınanmadım yangınla,
Duydukların hep yalan, kanı yıkamam kanla !
Koşuyorum yangına, şimdi bir deste gülle,
Karanlığa düşerken, yaralı bir gönülle !...
Yaban gülü dörtyanım, bilen yoktur, yol-yordam;
Var mıdır benim kadar, acep güllere kanan ?
Her şeyi, bilirdim de, ah bunu bilebilsem ;
Yangına kurban gitti, nereye gül diktiysem !...
Korlanmışsa goncalar, uğraşmam neye yarar;
Yangın çıkmaya görsün, artık sular da yanar !
Dönme vaktidir artık, sarı denizlerime;
Bundan böyle, ne olur; bakmayın gözlerime !
Sarı denizlerim de, ağarmaz bildiğin gün,
Ha baktın gözlerime, ha bir ateşe düştün !
Bir ay vakti silerken, ismimizi gönlünden;
Sana yüklediklerim, daha ağır mı gülden ?
Hiç mi için sızlamaz, bıraktın böyle yetim;
Bir güle baka baka, kopuyor kıyametim !...
(
Gül Kıyameti başlıklı yazı
HayrettinYazcı tarafından
15.02.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
