KÖYÜM
BANA AĞLADI
Yıllar
sonra döndüm köyüme geri
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
Diz
çökerek öptüm toprağı yeri
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
Çok
şükür Mevla’ya kavuştuk yine
Sevincim
sıfırdan çıktı yüz bine
Peri
suyu gibi coşuyor sine
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
Hoş
geldin diyordu toprağı taşı
Yerde
karıncası gökteki kuşu
Sel
gibi çağladı gözümün yaşı
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
Esiyordu
bize mutluluk yeli
Sevinçten
olmuştuk divane deli
Konuşurdu
belki olsaydı dili
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
Oturup
konuştuk inceden ince
Oda
sevinmişti beni görünce
Dedi
ayrılmıştık seneler önce
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
N’oldu
dedik böyle ne oldu bize
Hasretle
sarıldık birbirimize
Eyvah
ettik geçen günlerimize
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
Şenlendi
köyümün dağı ovası
Soğuktu
suları temiz havası
Hasreti’nin
kabul oldu duası
Ben
köyüme köyüm bana ağladı
Garip
Hasreti (Filat YAZICI)