Çemen vurgunu bir sevdadan geçiyor gönlüm,
Þerha þerha yarýlan þafaðýn,
afaðýna kaydý gidiyor.
Bir merhabanýn dahi:
sularý yakacaðýný bilmezdim,
Bilmezdim; yýllar sonra ölümümün:
çemen kentinde olacaðýný.

Ahirete gidecek bir yara dilimde,
Dualarýmda çemen güzeli bir yar,
Anladým:
Bana, bu þehirde ölüm var. . .

Ölüm: ölmezliðe kucak bir ölümm
Yar var diye, sýcak bir ölüm. . .

Þöyle varsam da tepelerine bu kentin,
Avazým çýktýðýnca aðlasam,
Baðlasam ümit heybemi esen yele karþý,
Ve sokaklarý yar varken çarþý olsa baðrýmýn,
Bir çemen güzeli diyorum,
Onu seviyorum. . .

Bir çemen acýsý sýzýsýyla baþladý,
Kavþaklarýn Niksar'ýnda
Kavuþma arzu etti duygular.
Duygular ki evvelinde yetimliðe,
teslim-i yetim.
Benlerinin birinde kaybetmek ben yarýmý,
ve açarken ele dualarýmý:
Aahh çemen güzeli,
Aahh! Ömür var olma nedenim,
Aahh! Peþinden gidenim,
Aahh! Bilsen kaç zamandýr kanadýðýmý,
Yýkýlan kentimin inþasýnda var olduðunu bilsen,
Gelir misin imdadýma,
Bir halçaresi bulur musun feryadýma?

Seni kazmýþsa mevlam andýma:
Tutar mýsýn boynu bükük duygu elimi,
Kavþaklarda,
Irmak kenarý zamanlarda
Ve: çýktýðým daðlarýn burçlarýnda,
Sen: çemen güzeli,
Allah'ýn yüreðime açýlan eli,
Pay eder misin vuslatýmý,
Pay eder misin hayatýný. . .

          (( ÞAÝR ) ( SÝMÝN ))/YUNUS YILMAZ/