Online Üye
Online Ziyaretçi
Hafiften bir ses ! Kaldırdım başımı. Solgun bir yüz ...
Ve feri sönmüş bir çift göz !
Belli ki incinmiş. Çok yorulmuş yüreği.
Yormuşlar ! Ha yıkıldı ha yıkılacak canevinin direği ...
Çağlayan hayellerine mi yansın. Yoksa !
Düştü düşecek yorgun bedeni. Bir bıraksa ...
Sınırları içine hapsolmuş sırları var. Her biri engin ve derin
Altüst olmuş bütün hesapları. Son umudu sanki boynuna bağladığı kırmızı pelerin ...
Ölüme susamış bir hali vardı. Beyaz bir taşa gülümsüyordu.
Ey insanoğlu ! Söyleyin Allah aşkına. Bu canı bu kadar kim yordu ?
Bir gülüş, bir tebessüm bu kadar mı çok zordu ...!!!
24.09.2019 17:33
Halis KANDEMIR