Bazen düşünmeden edemiyor insan. Okul kaldığı yerde 4,5 km uzaklıkta ve araçların gidip geleceği bir yol yok. Buna rağmen yedi yaşındaki kız çocuğunu okula göndermekte kararlı bir baba. Ne olursa olsun bir çare bulup kızını okula gönderecek. Bulunduğu yer ile okul arasında kızının okula gitmesi için bir yol yapılmasını ve okul servisinin gelip gitmesi için belediyeden yardım istiyor. Belediye maalesef buna duyarsız kalınca kendi işini kendi yapmaya karar veren bir baba Ramazan korkut. Ve hemen kolları sıvayıp kürek, kazma ile okul servisinin gelip kızını okula götürmesi için yol yapım çalışmasına giriyor. 4,5 km bir yolu stabilize ediyor yeter ki kız çocuğu öğretim görsün diye...
Işte böyle yürekli, cefakâr ve vefalı babalar olduğu sürece, gelecek nesillerimizde vefalı ve yürekli olacaklardır. Böyle babalar kız çocuklarıdır diye ayırım yapmadığı sürece, o kız çocukları da kimbilir kendilerini ne kadar şanslı hissedeceklerdir.
Bir baba daha adı; Meydanali Demirel.
Çiftçilik ve çobanlık yapan bunun yanında 7 kız çocuğunu da okula gönderen bir baba.
Kızlarını bir gün önce evlendirip kurtulma yerine bütün kızlarını eğitime veren bir baba Meydanali. Zor şartlarda yaşamlarını sürdüren bir aile fakat bunu hiç kendilerine sorun etmeyip kızlarının okumasına destek veren yüreği güzel,yiğit bir baba. Çocuklarının geleceğini düşünen ve kızlarının ayakları üzerinde durabilmesi için onların eğitimine destek veren bir baba. Bulunduğu köy küçük bir yer olduğu halde hiç kimsenin sözüne aldırış etmeden, kızlarını 15,16 yaşlarında evlendireceği yerde kollarına altın bilezik takma yerine, kızlarını okutup kollarına edinecekleri altından bir meslek takmayı tercih etmiştir.
Böyle çocukları için cefa çeken babalar taktir edilmeli ve ödüllendirilmeli. Bu iki örnek gönlü güzel insanın yaşamları diğer babalara da örnek olur InşaAllah. Ister Kız,ister erkek çocuklarımız olsun ayırım yapılmadan eğitimlerine destek verilmeli.
Allah'a emanet olun.
Kâmile Özdemir
