1969 yýlýnda  Rasim Kaygusuz un kaleme aldýðý CÝN ALÝ serisiyle okuma yazmayý söken çocuklar olarak  büyüdük...  7 yaþýmýza geldiðimizde bir çubuk adamla tanýþmak zorunda kaldýk  o zaman sanki ekmek aþ yemek yokmuþ gibi açlýktan bir deri bir kemik  kalmýþ  olarak hayal dünyamýza sokulan bu çubuk  adamýn atýyla topuyla topacýyla hayaller kurduk... iþin komik tarafý ben okula baþladýðýmda böyle bir adamýn gerçekte de var olduðunu sandým bir süre...adýnýn Ali olmasý yanýnda birde cin olmasý çokta ilginçti... cin kelimesini  sanýrým zeki olarak kullanmýþ olmalýydýlar..yoksa cin Ali gerçekten cinmiy di:).on mu on iki mi tam hatýrlayamadýðým  seri ile baþlayan bu kitaplarýn son serisine vardýðýmýzda okumayý yazmayý sökmüþ cin Alin  bütün hayatýný öðrenmiþ oluyorduk... o zamanlar  cin Alinin her þeyi vardý   ama ben en çok karagözlü kuzusunu severdim cin Ali gibi pek eti budu olmasa da sonuçta onu kesip yiyecekte deðildim .. ama cin Alinin bitip tükenmek bilmeyen  bir at sevdasý vardý  bir attýn   ne kadar pahalý bir þey olduðunu bilmeden durmadan babasýndan bana at al diye istekte bulunurdu.... o zamanýn çocuklarý olarak  devlet büyüklerimizin bizim hayallerimizi neden bu kadar týrpanladýðýný ve bunu neden senelerce sürdürdüðünü hiç anlamýþ deðilim... belki o basit  kelimelerin birleþimiyle okuma yazma kolay  sökülüp  kolay yoldan o günkü zekamýzla daha basit þekilde anlamamýz için.. top tuttuk ...Ata baktýk ama  ..... o Cin Ali resimlerini de hak ettiðimizi düþünmüyorum... Bizlerin  zekasýný çok küçümsemiþler... hayal gücümüzü týrpanlamýþ lar diye düþünmeden de edemiyorum.... yine de bu gün o yakýþýklý cin ALÝ yi gördüðümde  gülümsüyor eski günlere dönüyorum...

silgisizce