Akıp gelen çağlayan gibi,

Geçip giden günlerimiz ve

Bizi biz eden sevdamız var.


Yılların verdiği inanılmaz gelen

Fakat,

Doğru tecrübeye ne demeli

Neden,

Kendimizi güdülenmeye hazır hissediyoruz

Yürümek için ayaklarımız,

Düşünmek için bir beynimiz var.


Havanın o inanılmaz canlılığının yanında

Demiri nasıl da çürütüyor.

Toprağın karalığı mı, yoksa insanın tek dostu oluşu mu?

Ve direncin, kalbinin beyne pompaladığı kan

Ne demeli bilmem ki;

Nasıl yazmalı

Nasıl vurmalı tambura,

Ve nasıl yürütmeli seni

Ey halkım.


Kanber İhsan Öcel


( Eleştiri başlıklı yazı KANBER İHSAN tarafından 22.02.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu