Yağmur vardı dün Marmara'da
Aralandı sanki gök kapısı
Aralığın birinci gününde
Ve haftanın başında
Karışık fırtınayla
Bardaktan boşanırcasına
Ağlıyordu bulutlar vuslat nidasıyla
Özlemle sevdasına bu Aralık'ta.
Bulutlardan toprağa
Aşk yağmakta
Yağmur aşkına usulca dokunmakta
Toprak yağmura sımsıkı sarılmakta
İmrendiriyorlar insanları sevdalarına
Yağmurla toprak çamura bulanınca
Benziyorlar hasret sevdalılara.
Uzaklardasın sevdiğim çok uzaklarda
Yanımda olamasan da
Aralık bırak gönül kapını
Hayallerimle daldım gönül dünyana
Orada hep olalım diye yan yana.
Çok özledim; Feryadımı duysana
Sensizlikten üşüyorum görsene
Dualarıma sende amin desene
Özleminle biçareyim bilsene
Hem yanıyorum ateşlerde
Hemde donuyorum işte
Hislerimi hissetsene
Üzülüyorum yok başka çare
Bıraktığın yerdeyim gitmem bir yere.
Sende aşkınla dolu yürek tapum
Sonuna kadar Aralık gönül kapım
Kapanmaz inan buna nefes aldıkça
Aralıkta, aralıksız yağan kar gibi
Bekleyeceğim ömrümce seni
Sıcağında eriyecek olsam da sarıldığında
Gelsene, güneş gibi kalbimi sevginle ısıtmaya.