Bir rögar kapağı kadar yalnızımAynı rögar kapağı gibiyim hem de
Dünyanın tüm pisliği içime akıyor
İzmaritini atıyor sigara içenler
İçimi yakacağını bilmeden
Her şeyle doluyum ben
Üstümden yolun çizgisi geçiyor
O bile içime dokunmadan
Üstümden geçip gidiyor
Rögar kapaklarını kimse sevmez
Ne zaman atsam içimdekileri
Ne zaman kurtulsam
Ne zaman almasam daha fazla pisliği
Ne zaman dolsam ne zaman taşsam
Biri geliyor
Açıyor kalbime giden yolları
Seviniyorum biri içime dokundu diye
Ne zaman açsam kapağımı
Biri daha fazla pislik alayım diye
Biri temizliyor içimi
Sonra gidiyor
Sonra ben daha fazla
Pisliği çekiyorum
Rögar kapaklarını kimse sevmez
Ama rögar kapakları bunu bilmez
Herkesin ihtiyacı vardır rögar kapaklarına
Kötülüklerini atacakları yer ararlar
Suretim değişir bazen
Mekanım değişir
Bazen bir ara sokakta tenhada
Bazen caddede kalabalıkta
Bir tek işim değişmez bir de adım
Ben her yerde rögar kapağıyım
Dünyanın pisliğini içime akıtırım
Öğreniyorum ama
Yavaş yavaş acıyla
Bazen umursamaz bakışlarla
Bazen içimi açanlarla
Artık biliyorum
Rögar kapaklarını kimse sevmez