Bendim hep bunlara sebep
Kavimler öbek öbek göçerken
Yollara astığım türkülere
Takılıp düşen tek sendin demek
Denizlerim çıldırmıştır benim
Nehirlerim Zühre yıldızına akar
Baharlarım boğum boğum yutar insanı
Çığ altında kalır Ağustos’ta emeklerim
Acıma ortak acılar istedim
Benim güneşime aldanıp kalan
Serçeler vardır söğüt dallarına kilitli
Kızılcık şerbeti akşamlarda
Başına kına yakan dağlar
Bağlar gözlerimi
İsmail’i seyrederiz
Taş yarar, rüzgar biçer, su yakar
Herkesin kendi canındandır kozalar
Öğütlere kulak asmayan
Yeni yetme sevdalar
Orakların ucunda bir savaş başlar
Benim zehirimdir hep bunların nedeni
Vicdanlarda ninni ile uyutulan
Her yılana benim adim verilir
Benim her türlü vaadim yalan
Gerçeklerimse
Ağza alınmayacak kadar çirkindir
Ve sen;
İğne deliğinde açtırdığın
Su çiçeklerinden vazgeç
Baştan başa yırtılan yüreğini
Yanyana getirip dikmek isterken
Denk gelmeyen yerlerine
Türküler yazarak yollara at istemem
Ümit Seyhan
