Kapitalizmin çarklarý son hýzla dönüyor, hýzlandýkça da kapitalizm vahþi kapitalizme dönüþüyor. Fabrikalarýn bacalarý tütüyor. Ýllaki tütmeye de devam edecek. Her gün milyarlarca ticari mal üretilip, insan hayatýný þekillendirmeye, olumlu ya da olumsuz devam ediyor... Bu saatten sonra pazarlama artýk bir bilim haline dönüþmüþ durumda...

Herkes birilerine bir þey satma derdinde... Büyükler orta ölçeklilere, orta ölçekliler, küçüklere, küçükler daha da küçüklere, satýyor da satýyor... Hiç bir þey satamayan anasýný boyayýp babasýna satýyor ya da ruhunu satýyor...Çarklarýn dönmesi lazým. Geliþmiþ ülkelerin elinde her türlü olanak mevcut olmasýna raðmen yine de doymuyorlar, elli bin dolar altmýþ bin dolar olan milli gelirlerini nasýl yüz bin dolar yaparýzýn derdindeler... Olan da böyle bir düzende geliþmekte olan ve az geliþmiþ ülkeler oluyor haliyle...

Tüketim toplumu olduðumuz doðrudur. Ama üretim olmadan tüketim olmuyor. Televizyon reklamlarý da artýk çýðýrýndan çýkmýþ durumda... Büyük firmalar reklamlara dünyanýn harcamasýný yapýyorlar... Yeter ki mallarý satýlsýn. Paketlemeler artýk ikili üçlü, beþli, onlu yirmili yapýlýyor... Bir tane bir þey alacakken on beþ yirmi tane malzemeyi poþetlere doldurup çýkýyorsunuz marketten...

Bakýyorsunuz trafik ýþýklarýnda sabahtan akþama kadar ellerinde üç beþ mendil, onlarca yüzlerce dilenci... Hep de lüks arabalarýn yanlarýna doðru hareketleri... Bir mendil al abla bak dilenmiyorum ben, mendil satýyorum demeye getiriyorlar... Ne yapsýnlar yokluk iþte, baþkalarýna uzaktan davulun sesi hoþ gelir, git bir de onlara sor bakalým evlerinde tencere kaynýyor mu?

Maddi menfaat da tamam bir yere kadar helal kazanýyorsanýz, ama üç beþ kuruþluk maddi menfaat içinde ne ruhunuzu satýn, ne vatanýnýzý, ne de inandýðýnýz deðerlerden taviz verin birilerine... Satýþa gelmeyin. Vataný satýþa getirmeye çalýþanlarda er ya da geç bunun bedelini çok acý bir þekilde mutlaka ödemiþlerdir, bundan sonrada ödeyeceklerdir...