Hatırla,
Yağmurlu havaların boğuk sevincini.
Hıçkırıktı yapraklar kuru dallarda.
Hicivle ağartılmış sözler bırakmıştım,
Ayrılığın dipsiz avuçlarına.
Ekinoks döngüsüydü mevsim.
Artemis’in düştüğü kayalık yeşildi.
Eteklerinden tutup yürüyordu deniz.
Anlıyordum artık,
Koca bir kalabalıkta,
Sadece bir uğultuyduk biz.
Korkardım biz olmaktan.
Fildişi bulutlar ensemde,
Unuturdum çift haneli her şeyi.
Temmuz yorgunu zambaklar,
Kırparak küçültürdü ümitleri.
Gözlerim falımı arardı.
Beyaz sevinç,
Sarı ayrılık,
Siyah ölüm.
Sanki mavi damlalar emerdi.
Gözyaşını taşlı derenin.
Unuturdum ellerimi,
Unuturdum artanı eksileni.
Yine bizsiz ama mavi,
Bir ıssızlık deyince,
Ömer Seyfettin’in kelebekleri.
Ümit Seyhan
