Yazdýðým Son Þiirdir

Tenha sokaklarýn alaca karanlýðýnda,
Geceye düþen suskunluðun içinde,
Kaldýrým taþlarýnda uzayýp giden
Gölgemle derin sohbetlere dalarken,
Mehtabýn sessizliði altýnda,
Yazdýðým son þiirdir...

Zaman,
Acýmadan su gibi akýp geçerken,
Farkýnda olmadan onlarca þeyi
Nasýl da ezmiþ,
Savurmuþ,
Zalimce yakýp yýkarak yok etmiþ,

Hani anýlardan bir kýrýntý desem,
Ya da yaþananlardan ufacýk da olsa bir hatýra,
Anlamsýzlýklarýn girdabýna kapýlmýþ,
O kadar boþluktayým ki,
Anlaþýlan boþuna arayýþlar içerisindeyim.

Galiba hayat koskocaman bir yalandan
Ve hayallerden ibaret...

Yaþadýklarým,
Yaþayacaklarým,
Anýmsadýklarým,
Unutamadýklarým,
Unuttuklarým,
Unuttuðumu sandýklarým,
Hasretin aðýr yükü altýnda,

Kocaman sandýðým bir ömür,
Sanki her þey zamanýn ötesinde kalmýþ gibi.

Öyle bilirdim ki
Anýlar duygularýn ilacý,
Hayaller umutlarýn merhemidir.
Oysa hepsi birer avuntudan ibaretmiþ.

Zamanýn sonsuz diþlisin de
Yýllarca yuvarlanýp giderken
An gelir,
Uygun adým marþ komutuyla
Yaþamýn izleri hayallerden resmi geçit yapar,
Kýta dur komutuyla da
Ardýndan zamana suskunluk düþer.
Gözlerin puslanýr,
Duygularýn can çekiþip son nefesini verirken,
Bir anlýkta olsa
Yaþamýn tüm izleri hafýzandan silinir,
Düþünür durursun
Neredeyim...

Belirsizlik içinde bocalarken sorgular durursun,
Acaba yaþýyor muyum?
Yoksa...

Hafýzalarý donduran uðultularýn içinde
Sonsuz bir boþluk,
Sonrasý...

Sil gözyaþlarýný,
Þimdi aðlamak vakti deðil,
Artýk hýçkýrýklarýna hakim ol,
Bak her yer nasýl sessiz,nasýl tenha,
Ve karanlýk...

/ Hangi anýlar hatýrlanýr son nefes anýnda,
Hangi anýlarýn izi kalýr son nefes sonrasýnda. /

Dinçer Demirel