kör düğümler kördüğüm oldu
karanlıkların zifiri karanlığında
çözülmüyor ışıksız ışık yok görünmüyor
yangın yerinin küllerinde harman yüreğim
gönlüm bütün duygularım hislerim
sis duman gökyüzü
neden kara kapkara bulutlar
hüzün yağıyor toprak ağlıyor
çamur deryasında dertlerim
güneşe aya yıldıza hasret
özlem yanıyor gönlüm goncam
dikenin kanamasın yüreğim
sesin sözün ilacım
ferman fendime derman derdime
gelemiyom kendime
kulaklarım uğulduyor arıyor gözlerim
perde açılır açılmaz feri sönüyor
sonra yarı uykulu yarı uyanık bir hal
halsizlik yorgunluk yorgunluğa eklenen
neydi beklenen görülmek istenen
hayalmiydi düşmüydü dalgın düşünceler
çaresizliğin perişanlığı
karamsarlığın tedirginliği
üşümenin titremeliği üşüyorum
neden üşüyorum bilmiyorum
ama üşüyorum neden üşüyorum
soğuk olsa anlarım anlamıyorum
ama üşüyorum sadece üşüyorum
yüreğim gönlüm kalbim duygularım hislerim
ayrı ayrı teker teker hepsi birden
üşümenin titremeliği üşüyorum korkuyorum
gözüm perdede
habersizliğin harabeye çevirmişliği
çepeçevre bir çerçeve çevreliyor
çaresizliğin zavallılığı
zulme dönüşen perde
bom boşluğu nahoşluğu
umutsuzluk yorgunluğu
üşümenin titremeliği
titremenin terlemeliği
kölecioğlu diyor yüreğim gönlüm
kalbim duygularım hislerim
ayrı ayrı teker teker hepsi birden
üşüyorum sadece üşüyorum
Ahmet kölecioğlu 23-09-2011