Hayattaki takıntılar ruhen yorar insanı
Bende sabunla yıkarımda bundaki klinik tanı.
Masumiyet doğuştan mülhem, duygu da kopar fırtınalar
Bu gerginlik ortamında yine de denk düşer hatıralar.
xxx
Ne karmaşık ve çetrefilli ruha özgü bir gizem
An be an değişimin özgün yağmur fırtınası
Sana çok güzelsin dediğimi hatırlar mısın bilmem
Göster içindeki inceliği silinsin kalbimin pası.
xxx
Her baskı masumiyeti bir boy daha gömer
Ve içindeki baharın yeşermesini öteler.
Ağladıkça da güzelleşirmiş kalbi saran duygular
Ve ağladıkça masumlaşır insan, iyileşir içindeki yaralar.
xxx
Seni sakladım ruhumun özgün bir köşesine
Aman ne çabuk dalmışım, uyandım bir kuş sesine
Ve bir gün gelir herkes kendi yoluna gider
Ve bir gün gelir, insan kendine veda eder.