Ne kadar sürer bu asilik kalksýn yasaklar,
Yasaklý þehrin çocuklarý söylesin yine þarkýlar,
Susar mý topla tüfekle gönüldeki sevdalar,
Çek namluyu baþýmdan ,yada çek vur,
Alnýmýn ortasýndan,madem sizseniz kaderimi yazan.

Tutacak kim varsa düþsün peþime,
Ölümden korksaydým gelmezdim bu güne,
Yasaklý þehirde yaþarken her gün içimden,
Söylediðim o þarký var ya, o þarký
Düþmez hala bu gün olmuþ dilimden.

Sabahlarý güvercinler bomboþ sokaklarda
Zikre daldýklarý o en masum anda,
Küçücük ellerim açýlýrdý semaya,
Aðlardým bir umut için hýçkýrarak Mevlaya
Yalvarýrdým yasaklanmýþ dualarla ALLLAH A.

Ateþ alev, alev düþerken þehire,
Sevdalar için gidilirdi ,bir tek ölüme,
Ýçimde korkular,acýlar,yarýnla aramda taþtan duvarlar
Koca ayaklý adamlarýn ezdiði bezden bebek
O günlerden kalan , hala en büyük acýmdýr içimde

Büyüsede yasaklý þehrin çocuklarý þimdi,
En hazin þiirdi kitaplara yazýlan onlarin ki
Yasaklý yaþadýlar aþký da, alýþtýklarý gibi,
Korkak ,ürkek ama maðrurdular
Yanmazdý içleri,hayalleri yandýðý günden beri
Bu yüzden belki de hiç mutlu olmadýlar..

Ümit Seyhan