Ölür
Annen gider yurtlandığın, salkım saçak bağın ölür
İpsiz düşersin kuyuya, tek kalırsın kâinatta
Kaybolursun çokluklarda, solun yiter sağın ölür.
Doğmaz olur güneşlerin, ay küser kara geceye
Müptezeldir gözyaşları, dil küser her bir heceye
Unutulur gider gurur, önem yitirir seciye
Yarınlara ışık veren, lambandaki yağın ölür.
Çocukluğun gelmez akla, anmak isterken onları
Başlangıç hiç hatırlanmaz, öne çıkar hep sonları
Koyu, açık, flu renkler, siyahtır ruhun tonları
Şimdi zamanı dediğin, güvendiğin çağın ölür.
Silersin numarasını, telden değil yüreğinden
Sızı sarar her yanını, sızar burnun direğinden
Yokluğunu her görüşte, vurulursun can evinden
Coşarcasına çağlayan, gözlerinde kağın ölür…
Melek olan anneme.
Tüm anneler melektir.