Kervancýlar yolda ayak sürüdü

Yaylalarý kara duman bürüdü

Derelerden kirli sular yürüdü,

Yaðmur hasta toprak hasta dað hasta.

Kalem gibi kaþlar gözleri kara

Kýrýldý kollarým vücudum yara

Çaresi bulunmaz düþünce dara,

Üzüm hasta yaprak hasta bað hasta.

Bazen dile gelir þu yüce daðlar

Analar kucakta yavruya aðlar

Þifayý bekliyor hastalar saðlar,

Kadýn hasta çocuk hasta sað hasta.

Bahçede güllerin renkleri solmuþ

Her tarafa sanki sinekler dolmuþ

Çobanlar kýrlarda otlarý yolmuþ,

Koyun hasta kuzu hasta yað hasta.

Bekledim mevsimi baharlar gelmez

Küçükler büyüðün kýymetin bilmez

DOÐANAY'ýn buna yüzleri gülmez,

Günler hasta yýllar hasta çað hasta.

Kemal DOÐANAY