Erzurumlu Elif
Elif daha çocuk yaşlarda yetim kaldı
Hiç gülmedi yüzü
Ama gerçek bir Türk kadınıydı
Ağlardı kaybettiği geleceğe
Hep yavruları için yaşardı
İki kızı bir de kara gözlüsü yani Ahmet'i vardı
Zor zamanlardı
Devletine '' hasta adam '' ismi konmuştu
Ağlıyordu milleti
İşkal edilmişti toprakları
Anadoluya hüzün çökmüştü
Elif namus timsaliydi
Vatanını, bayrağını çok severdi
Vatan ismi geçince gözleri dolardı
Türk kadınıydı o
Binlerce yıllık bir mirasın öz sahibi idi
Ve ansızın bir şeyler oldu hayatında
Ermeniler Elif'in köyünü bastı
Çoluk çocuk demeden öldürdüler
Kadını öldürdüler
Yaşlıları öldürdüler
Kan ağlıyordu Erzurum
Bir ana idi o
Ama; Türk anası
Çok fedakarlık etti vatanı için
Bütün çeyizlerini orduya bağışladı
Altın,bilezik,kap gacak ne varsa
Çünkü; vatanı tehlikede idi
Duramazdı, susamazdı
Vatan diyip düştü yollara
Kadın birliğine komutan oldu
Vatanı için çarpışıyordu
Elif: Cephede komutan
Elif: Hastanede ebe
Elif: Evde ana
Bir haber aldı akşam üstü
Komutan onu çağırmıştı
'' Elif bacı kötü bir haberim var dedi''
Elif: ''hayırdır komutanım dedi''
''Oğlun Ahmet dedi komutan''
Elif sustu
'' Oğluma bir şey mi oldu komutanım''
Harbiye nazırı konuştu:
'' Oğlun düşmanla işbirliği yapıyormuş''
Ne büyük bir acı idi bu
Ahmet vatan haini mi olmuştu
Boğazına düğümlendi her şey
Bir yanda vatanı
Bir yanda Ahmet
Zor büyüttüğü kara gözlüsü
Yemeyip yedirdiği
İçmeyip içirdiği
Fidanım dediği oğlu
Kara gözlüsü
Elif bir anda ilkindi
Oğlu '' vatan haini'' idi
Topladı kendini
Ah! Oğlum diyordu içinden
Neden neden?
Vatanımıza ihanet olur mu?
Bayrağımıza hüzün yakışır mı?
Ezan susar mı?
Bütün köy bu olayı konuşuyordu
Ahmet hainmiş, dağdaymış
Türk köylerini basıyormuş
Düşmana rehberlik yapıyormuş
Kaç gece uykusuz kaldı Elif
Kaç karanlık gece
Günlerce uyku uyumadı
Evladı haindi
Canından çok sevdiği vatanına düşmandı
Elif: Gecelere hüsran
Elif: Tarihe misal
Elif: Yazılmaya hazır destandı
Cepheye sevkiyat devam ediyordu anadoluda
Kınalı kuzular yol alıyordu hasrete
Şehit olmaya gidiyordu hepsi
Vatanları için düşmüşlerdi yollara
Elif bir haber aldı
Ahmet ve çetesi kınalı kuzulara yolda pusu kuracakmış
Kara gözlüsü, kınalı kuzulara kıyacakmış
Doğruldu bir anda yerinden
Sandığını açtı
O naftalin kokan; hasretini gömdüğü sandığını
Eşide yemende şehit olmuştu
Baba yadigarı silahını aldı
Yola düştü Mehmetçiklerle beraber
Yüreği hızlıca çarpıyordu
Bir yanda vatanı
Bir yanda evladı
Acaba Ahmet'i bunu yaparmıydı?
O gece sis çöktü ulus dağına
Bir yanda vatanı
Diğer yanda kara gözlüsü
Kurşunlar atılmaya başlandı
Elif'in gözünün önünde bir bir yıkılıyordu fidanlar
Oğlu Ahmet kınalı kuzuları öldürüyordu
Kafasını kaldırdı
Ve silahını doğrulttu
Art arda sıraladı mermilerini
Ahmet'i kara gözlüsü kanlar içinde yığıldı yere
Kendi elleriyle öldürdü öz evladını
Alnını bile kırıştırmadı
Çünkü; önce vatandı
Elif: Destan oldu tarihe
Elif: Örnek oldu Türk analarına
Elif: Dedi ki: NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!!!
'' Vatanı için evladını öldürebilecek analara selam olsun ''
MEHMET ÖZMEN (15.03.2010 )
(
Erzurumlu Elif başlıklı yazı
Mehmet ÖZMEN tarafından
15.03.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
