Mevsimlerden kış, Aylardan ise ocak

Çok sıkı giyinmiş olmama rağmen üşüyorum,

Hem de öylesine üşüyorum ki,

Dudaklarım mosmor kesiliyor,

Kemlik bilmeyen sevdalı gönlüm de üşüyor.

Ben eskiden kolay kolay üşümezdim.

İnsanların göründüğü gibi olmayışları,

Beni iliklerime kadar üşütüyor.

Hatta bazen tir tir titriyorum.

Üşümeyi sevmiyorum anne!

Anne!

Ben her daim boncuk boncuk terlemek istiyorum.

Hemde iliklerime kadar.

Terlerken rahatlıyorum sanki anne.

Yere dökülen boncuk boncuk terlerim,

Gam ve kasvetimi alıyor benden.

Kuşlar gibi hafifliyorum.

Üşümeyi hiç sevmiyorum.

Her üşüdüğümde,

Çocukken, çıplak ayaklarla, sokaklarda dolaştığım, anlarım geliyor aklıma.

Sıkıntı ve kederlerim artıkça artıyor.

Başımı ellerimin arasına alıp, düşünmekten kendimi alamıyorum.

Üşürken yüreğim de üşüyor.

İnsanların buzdolabı gibi olması,

Beni daha çok üşütüyor.

Ben kucaklaşarak ısınmayı istiyorum.

Ve ben, insanların sadece ve sadece birbirlerine,

Allah rızası için, gidip gelmeleriyle, ısınmak istiyorum.

İnsanı cennetlik eden, rahmani sohbetlerle,

Gönlümün üşümüşlüğünü bertaraf etmek istiyorum.

Ahhh Anne!

Senin de, benim gibi hiç üşüdüğün oldu mu?

Yazın Ağustosunda bile hiç üşüdün mü?

Kalabalıklar içinde yanlızlığı hiç yaşadın mı?

Sen, hiç analı babalı yetim oldun mu?

Sen, varlıklar içinde yoklukları çektin mi?

Sen, umduğun kapılardan hiç boş döndün mü?

Ahhh Anne!

Darmadağın, çarnaçar olmuşum.

Hal ahvalim yaman mı yaman

Bırakmışım kendimi boz bulanık akan suların akışına.

Öylesine hasret kalmışım ki insanların dostça, kardeşçe kucaklaşmasına.

Şeref ve namuslar çok ucuza satılıyor.

İnsan görünümlü canavarlar, her geçen gün artıkça artıyor.

Neşe ve üzüntülerimi, paylaşacak dost bulamıyorum!

Kalmışım bir başıma.

Anne senin zamanında da insanlar bu kadar zalim,

Bu kadar acımasız ve bu kadar gaddar mıydı?

Hangi sokağa giriyorsam karanlık!

Gözümün önünü zor görüyorum.

Kör değilim ama sanki bakar kör olmuşum.

Herkes sağır olmuş!

Feryad ile figanlarım duyulmuyor 

En yakınlarım bile beni anlamak istemiyor!

Kendi yağımda bile bırakmıyorlar kavrulayım.

Ahhh Anne! 

Ne olacak bu içler acısı halim!

Beni anlayan sadece sen vardın!

Tatlı sohbetin le beni teselli ederdin!

Şimdi sen de yoksun.

Ne yapacağımı vallahi de billahi de tallahi de bilmiyorum

Üşümem geçecek mi?

Yine boncuk boncuk terliyebilecekmiyim?

Kemlik bilmeyen sevdalı gönlüm ısınacak mı?

Her şeyi bilen biriyken,

Şimdi niye hiçbir şeyi bilmeyen biri olmuşum.

Ben ve gönlüm ne zaman ısınacak anne?

Ahhh anne! 

Yoruldum, üşümekten!

Yoruldum, boşu doluya doluyu boşa vuranları görmekten!

Yoruldum, sapı ile samanı birbirine karıştıranlardan!

Yoruldum, ahde vefasızlardan!

Yoruldum, sadece menfaatlerini düşünenlerden!

Yoruldum, bindiği dalı kesenlerden!

Yoruldum, yediği tabağı pisleyenleri görmekten!

Ama yorulmadım, insanlara faydalı olmaktan!

Ama yorulmadım, dost bildiklerimin, neşe ve üzüntülerini paylaşmaktan!

Ama yorulmadım, vicdanımın sesini dinlemekten!

Ama yorulmadım, gönüllere girmekten!

Ama yorulmadım fikri güzel gönlü güzelleri sevmekten!

Ama günü ve zamanı geldiğinde, onlar yorulacaklar, beni hor ve hakir ggördükleri için...

26/Ocak/2021

 

 

( Üşüyorum Anne... başlıklı yazı sadeceo tarafından 26.01.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu