Bunu hiç bir millet söyleyemez;

" Ölürsek Þehit Kalýrsak Gazi!.. " oluruz.

    Bunu diye bilmek büyük bir cesaret ve yüksek bir manevi güç ister .

Orta Asya'dan yola çýkalý kaç asýr oldu?

    Onu bile unuttuk. Asýrlardýr daðlarý aþtýk, nehirleri geçtik, çölleri dolaþtýk, hem savaþtýk hem de yürüdük.Konduk, göçtük derken Anadolu'ya geldik.Tabii ki bu kolay olmadý.

Gelirken devletler yýktýk, yeni devletler kurduk. Sonunda buralarý yurt tuttuk, vatan saydýk. Artýk Anadolu ve Balkanlar bizim yurdumuz oldu.

Nihayet buralara yerleþtik. Yine 100 milyona yaklaþtýk. Gittikçe de büyüyoruz.

Tarihçi Süheyl Ünver bunu þöyle izah ediyor;

     “Milliyetini idrak eden millet, ölüleri ile birlikte yaþar.

Dövüþmüþler, fethetmiþler hayrat býrakmýþlar. 18 milyon Türk deðiliz, Malazgirt’ten beri ölülerimizle birlikte belki 200 milyondan fazla, belki daha fazlayýz.

Biz ölülerle yaþýyoruz. Ölüler ölmemiþlerdir…”

      Mesele bu kadar açýk.Ölülerle yaþayan bir milleti siz ölümle korkutamazsýnýz!..

Onun için Türk Milleti yiðittir, cesurdur, korkusuzdur ve de kahramandýr.

Dünyanýn bunu iyi bilmesi gerekir. Bu sözleri hiç unutmamalýdýr.Bu sözler kulaklara küpe olmalýdýr.Yoksa karþýlarýnda daima Türk’ü bulurlar.

Atilla olur,

Cengiz Han,

Timur olur,

Fatih olur, çýkarlar.

Ve Mustafa Kemal’le yedi düvele baþ kaldýrýr.

       Hele bize saldýranlar, kefenlerini de yanýnda taþýmasý þarttýr.

Türk'ü ölümle korkutamazsýnýz.

Korkutmak isteyenler de büyük bir yanýlgý içindedirler.

Sözün kýssasý;

Kim ne derse desin,

TÜRK’ÜM NE MUTLU BANA!

Kemal DOÐANAY