Online Üye
Online Ziyaretçi
Köhnemiş hayat
kütüphanemin
Tozlu raflarına
mahkum cefakâr dostlarım…
D/ipsiz kuyu
anılarım,
Günden güne solan
umutlarım,
Yarım kalan yoksul
hayallerim,
Puslu gecelerimi
renklendiren öksüz dizelerim,
Beklemeyin beni.
Varlıktan yokluğa
uzanan yolda
Yokluğun son
durağındayım.
Yoruldum …
Akan zamana inat
nefessiz yaşamaktan
Hayata bomboş
ellerle sımsıkı sarılmaktan
Sahte
gülümsemelerin ardına saklamaktan.
Yarının , dünün ve
bugünün aynısı olduğunu bile bile
Her yeni güne
umarsızca merhaba demekten
Bıktım artık...
……………………………….Yokluğun
son durağındayım.
............................................................ENA