Yine gün batıyor bir akşam üstü
Örtmek için yalnızlığımın üstünü
Gökyüzü koyu gri renge bürünmüş
Bir tek çoban yıldızı var yapayalnız
Yer yüzünde yalnızlığımın tek ortağı.
Aydınlatmaya çalışıyor gökyüzünü
Belki de denizdeki şavkını görmeden
Aydınlatamıyor içimdeki karanlıkları
Yüreğimdeki yalnızlığımda kaybolmuş.
Bir dert ortağı arıyorum gökyüzünde
Biz koskoca evrende iki yapayalnız
Gökteki çoban yıldızı yerdeki ise ben.
Aramız uzak ancak duyuyoruz sızımızı
Uzaklardan bile hissediyoruz acımızı
Bizden başka duyan yok sancımızı
Yitirmedik dostluğa olan inancımızı.
Biraz sonra onun arkadaşları çıkıyor
Yerlerini alıyorlar dört bir tarafında
Gömüldüğüm karanlıklarda yapayalnızım.
Kıskanıyorum seni çoban yıldızı kıskanıyor
Gönlüm hüzün dolmuş yüreğim hep yanıyor
Ağustos sıcağında bile yüreğim donuyor
Güneş bile karanlıklarımı aydınlatamıyor.
Yarın seni bekleyeceğim aynı yerde özlemle
Yine yalnız gel benim gibi kader ortağım
Gökteki yıldızım, gökteki yalnızım...
