Ey benim ömrü Ebedim
Saatler geçmiyor ki yokluðunun zemheri ayazýnda,
Acýmýn tam üstünde duruyor yelkovan ve akrep,
Z-aman diyorum Nur-u hudavým z-aman.

Zaman vurdum duymaz þimdi,
Bir karabasan gibi çöküyor göðüs kafesime...
Dirhem dirhem ,pare pare
Daðlýyor yüreðimi bin bir yerinden.

Ey benim Aþk-ý Tercümaným
Doyamadým ki ben senin güzel gözlerine..

Bir þehir d-üþüyor þimdi amansýz yokluðunda
Kaldýrýmlar boþ, sokaklarým sessiz !..
Boðaz/larýma sensizlik düðümlenmiþ,
Kýz kulesinde mahkumum örselenmiþ þimdi yüreðim.

Ey benim vakt-i Þiir-i hecem
Gözyaþlarým damla, damla süzülürken kirpiklerimden
Hangi mavi iþlemeli mendillere süreyim seni,
Ah benim Derindeki aþk-ý hasret yaram.

Ve sen benim kaleme hasret kaðýdým,
güzel  gözlerine nice Þiirler Yazdým,
Sol Yanýma adýný..
Ucu Kýrýk bir kalem gibi...
Vursa da sensizlik en derin ücralarým dan,
Duy beni..
Duy artýk edebi Aþkým !
Sen duymazsan beni yar,
Satýr satýr Tutsaklýðým Konuþacak...

Bahattin Delice