Yalniz zannedip sansan bile
Insanin kendine tanik etrafinda otlar agaclar vardir
Dal egilir kol uzar yaprak yesillenir ve sararir
Bakarsin uzak yildiz, yakindaki ay
Senden baska hic kimsesizligin soguk ayaza  buz tutan sessizliginden
Simsicacik odalarda yanan soba gibidir
Calidan  koruluklara eski bir keklik sesi misali yankilanarak
Topraga yanmis kavrulmus yaz sicakligi kivrimlari tütüp birakan
Dönersin
Dolanirsin
Saat bakarsin ki güzü gecmis kasim bile olmussun
Aliclarin yemis döktügü tarlalarda sigircik sigirciga sarkisini söyleyen tabiata
Bakarsin ki limansiz bir sandal
Yahut kilitsiz bir cinar gölgesindesin
Gündüz üzüm yükleriyle kolan kürtün irmagin ötesine
Gün dogar yel eser ay batar
Daglarin yamacinda tepelerin yüzünde yolcu gözleyip mevsim savandir
 Puslu seyrin yasam döngüsü hayat devranidir
Kimse yokken bile yolcusuna her damladan yagmur vardir
Gökte simsek yerde yildirim kuytuya koyaga..
Bir orman kulübesini büyük gürültülerle siyirip gecen
Kar cardagindan muhacir yükünden
Hem ayazdan hem de beyazdan
isilere duldalara handa cihanda hükmü karar
Bakarsin ki kar kozasinda deli düsler kurup yoran
Yillar ardi degirmenler üstü kati surete,
Dem bu demler yagip durmaktasindir
 
Seyfi Karaca…….Kasim / 21