Söyleyin her kese
Gelsinler!
Yakýndýðým yok kimseden
Yüreðim kimde ise
Versinler.

Baþtan söylemeliyim
Þükran doluyum sizlere;
Gel dedim geldiniz iþte...

Ne yapsam boþ
Gücüm kalmadý
Baðrýmý dövüyorum
Sessizlik içerisinde gökler.

Görüyorum:
Bensiz de yapabilecekler
Yumuþak da olsa
Delgi gibi;
Ýçimi deliyor dilimdeki sözcükler.

Gel diye
Çaðýrýyor uzaklar.
Ölümcül þefkatýný esirgemeden;
Kaskatý kesilip yaslanacaðým taþlar.

Ne yapabilirim burada?
Biliyorum:
Yüreðimin de payi var
Bana iyi davranýn dostlar.

Ah!
Bilmiyorum
Gene neyim var...''
Bir zehir mi yuttum?
Ýçimde mevsimler üzere
Ölenler var.

Alevleri yükseliyor
Karnýmda bir yangýn:
Görün nasýl da yaniyorum
Soluðum kesiliyor baðýramiyorum...''

Ölebilirim:
Doðrusu ölsem daha iyi.
Bundan korkulacak ne var.
Ya öcümü alsaydim!
Gidin baþimdan;
Beni çarmýhlara geren sevdalar...''

Artýk doymuþum:
Söyleyin! fecre;
Savrulmasýn gecelere!
Ýçimi burkuyor!
Yalvarýrým boðmayýn övgülere
Daha ne kadar
Dayanmam gerek...
Ýsteðimi beslemiyor
Beklentim yok senelere...''


...-Son saatlerim yaklaþtýðýnda; götürsünler beni ona''