Günden güne yoğrulduk tende etim kalınca
Elimde kazma kürek tuta tuta yoruldum
İlimden ayrı düştüm kalem yetim kalınca
İçimdeki öfkeyi yuta yuta yoruldum
Kararmış yüreklerde boşa andım kendimi
Meğer ki zehir imiş bala bandım kendimi
Güneşten daha büyük ışık sandım kendimi
Dağlardan denizlerden bata bata yoruldum
Yıprandı azalarım ölümsüz işler bitmez
Gövdemi taşıyamam ayaklarım yer tutmaz
Keski çekiç az gelir darbeli matkap yetmez
Balyoz yemiş baş ile yata yata yoruldum
Elliye bayrak açtım geçen kırk benim değil
Duvarlarda asılı tüylü kürk benim değil
Genişledi omuzum bütün yük benim değil
Acı sözü gönlüme kata kata yoruldum
Sabır çekip dururum, yoksa varır eleme
Beynimdeki kütleyi yükledim bak kaleme
Barışık hayat ile küskün kaldım aleme
Öfkeli kaşlarımı çata çata yoruldum
Sıkıntım sıcak sütse gülüşlerim mi maya
Kızgın kazana döktüm düşleri mi yakmaya
Gönlüm rahat olmuyor dişlerimi sıkmayla
Aras'ım son bir nara ata ata yoruldum
İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
5 Ocak 2022
Söke/Aydın
