Anne diye başlayan, her sözcüğü kıskandım,

Özlemek  suçtu  bana, özledim diyemedim.

Yağmurlarda ıslandım, dehlizlerde paslandım,

Parçalandı yüreğim, sızladım diyemedim…

 

Yarım  kalan öykümle, diyar diyar dolaştım,

Her  gece  yastığımda,  gözyaşına   bulaştım,

Elli  bir   sene  koştum,   sensizliğe   ulaştım,

Yokluğunda ruhumu, nazladım diyemedim…

 

Susuzluğu çekerim, kalsam göller içinde,

Öksüzlüğüm  yazardı, nice kullar içinde,

Ardımda  bıraktığım,  geçen yıllar içinde,

Acı  ile  hüzünü,  sözledim   diyemedim…

 

Dualar gönder bana, hiç olmazsa hayrına,

O  kadar  kırılmışım, ne  diyeyim  gayrına,

Eski bir resmin vardı, öyle daldım seyrine,

Gizli   gizli  her  gece,  izledim  diyemedim.

 

Her  insan  hata  eder,  elbet  bende etmişim,

Şimdi dilim tövbede, neylemişim n’etmişim,

Kimselere yetmemiş, tek kendime yetmişim,

Yüreğim  yangın  yeri,  cızladım  diyemedim.

 

Anneciğim  yokluğun, anlatılmaz sızımdır,

Şiirlere   yazdığım,   yüreğimden   izimdir,

Vuslatın  eğer  varsa,  hürriyet  denizimdir,

Seni çok sevdiğimi, gizledim!.. diyemedim.

 

Kavuşmalar  eksem de   yokluğunu biçerdim,

Bulabilsem   izini,    Adem’likten   geçerdim,

Susadıkça    avcumdan,    özlemini   içerdim,

Ömrümce yollarını,  gözledim diyemedim…

 

Âdem Efiloğlu

( A N N E başlıklı yazı AdemEFİLOĞLU tarafından 5.03.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.